“Η μεγαλύτερη ασφάλεια που μπορεί να νιώσει το παιδί είναι να βλέπει τους γονείς να σέβονται ο ένας τον άλλον” Jane Blaustone
Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών επιφέρει, συχνά, διαφωνίες και εντάσεις ανάμεσα στο ζευγάρι, μερικές φορές, ακόμη και μπροστά στα ίδια τα παιδιά. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, αφού ο κάθε γονέας προσπαθεί, τις περισσότερες φορές μη συνειδητά, να μεταλαμπαδεύσει τις αξίες και τις αρχές από τη δική του οικογένεια και ως εκ τούτου χρησιμοποιεί και τις αντίστοιχες μεθόδους πειθαρχίας. Πόσο ασφαλής είναι, όμως, μία τέτοια προσέγγιση από τη μεριά του ζευγαριού; Ποια είναι τα επακόλουθα της διατήρησης μιας μη κοινής γραμμής;
Οι διαφωνίες των γονέων, ειδικά ενώπιον του παιδιού, και η ακύρωση του ενός από τον άλλον, δημιουργούν μια εξαιρετικά άβολη κατάσταση και βάζουν το παιδί σε πολύ δύσκολη θέση, ιδίως όταν εκείνο καταλήγει να παίρνει το ρόλο του διαιτητή και να προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στο ζευγάρι. Κάτι τέτοιο, έχει ως αποτέλεσμα να φαίνονται οι γονείς ανήμποροι να διαχειριστούν την κατάσταση, την οποία μόνοι τους δημιουργούν αλλά και τη μεταξύ τους σχέση γενικότερα. Είναι πολύ σημαντικό για το παιδί να παραμένει στο ρόλο του παιδιού και να μην εμπλέκεται στη διαχείριση των διαφορών των γονέων, που πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνο ενήλικη υπόθεση.
Επίσης, ένα βασικό πρόβλημα που προκύπτει είναι το ότι το παιδί εκμεταλλεύεται την κατάσταση και συμμαχεί με τον γονέα που υπερασπίζεται περισσότερο τις επιθυμίες του και είναι πιο πρόθυμος να του κάνει το χατίρι. Όμως, μακροπρόθεσμα το παιδί μαθαίνει πώς να επωφελείται από καταστάσεις και άτομα με μοναδικό σκοπό το συμφέρον του και όχι πώς να οργανώνεται. Τα “διπλά μηνύματα” που λαμβάνει, στην ουσία, το μπερδεύουν και αδυνατεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος. Τέλος, όταν ένα παιδί αντιλαμβάνεται πως μπορεί να εκμεταλλευτεί έναν γονέα, τότε ενδέχεται να προκαλέσει το ίδιο κάποιον καβγά ανάμεσα στους γονείς, ούτως ώστε να διασφαλίσει τα προνόμιά του.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Για κάθε απόφαση που σχετίζεται με τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, οι γονείς οφείλουν να τη μεταφέρουν σε εκείνο ως απόφαση και των δύο! Θα ήταν προτιμότερο να επισημαίνεται από τους ίδιους τους γονείς πως καθετί που ανακοινώνεται στο παιδί, αποτελεί προϊόν συζήτησης και ομοφωνίας, ώστε να γίνεται κατανοητό πως υπάρχει ταύτιση απόψεων και σταθερότητα. Σε περίπτωση που το παιδί ρωτήσει ή ζητήσει το ο,τιδήποτε και σας δυσκολεύει η απάντηση που θα δώσετε, μη διστάσετε να πείτε στο παιδί ότι θέλετε πρώτα λίγο χρόνο για να το συζητήσετε με τον/ την σύντροφό σας.
Πρέπει, ωστόσο, να γίνει ξεκάθαρο πως οι διαφωνίες δεν είναι κακό να υπάρχουν και να συμβαίνουν μπροστά στο παιδί, αρκεί η συζήτηση να διεξάγεται σε ήπιους τόνους και να μην υποτιμά ο ένας σύντροφος τον άλλον. Μία τέτοια προσέγγιση της κατάστασης διδάσκει στο
παιδί πώς επιλύονται οι όποιες διαφορές και διαμάχες με υγιή τρόπο. Οι διαφωνίες είναι αναπόφευκτες σε κάθε ανθρώπινη σχέση και μόνο όταν το αποδεχτούμε αυτό ως γεγονός θα μπορέσουν να λειτουργήσουν ως μέσο βελτίωσης των προσωπικών μας σχέσεων και όχι ως μέσο σύγκρουσης και ανταγωνισμού!
Βασιλεία Καραφυλίδου
Παιδαγωγός – “Κοινωνία, εκπαίδευση και παιδαγωγική” MSc – Εκπαιδευτικό προσωπικό των ΚΔΑΠ ”Μεγαλώνουμε Μαζί”