Το κλάμα δεν είναι σημάδι αδυναμίας. Από τότε που γεννήθηκες, είναι σημάδι ότι είσαι ζωντανός!!!

Το κλάμα αποτελεί τον πρώτο τρόπο επικοινωνίας του παιδιού με το περιβάλλον του, αφού θεωρείται έμφυτος μηχανισμός που προσελκύει την προσοχή των άλλων με σκοπό την αλληλεπίδραση μαζί τους. Ενώ, λοιπόν, θεωρείται μία απόλυτα φυσιολογική αντίδραση του ανθρώπου από τη στιγμή της γέννησής του, πότε πρέπει να μας ανησυχεί; Σε ποιες περιπτώσεις το κλάμα ενός παιδιού αποτελεί ένδειξη ενός βαθύτερου και πιο σοβαρού ζητήματος;

Παρά το γεγονός πως το κλάμα των παιδιών προκαλεί συχνά την έντονη ανησυχία των γονέων, δεν πρέπει να εστιάζουμε, μόνο, στο πώς θα κάνουμε το παιδί να πάψει να κλαίει, καθώς, όπως έχει αποδειχθεί, ακόμη και τα δάκρυα μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση και απελευθέρωση των συναισθημάτων που καταπνίγονται. Παρακάτω αναφέρονται μερικοί από τους πιο συνήθεις λόγους που προκαλούν το κλάμα:

– Κούραση

Τα παιδιά μπορεί να είναι συνεχώς γεμάτα ενέργεια και να δείχνουν ακούραστα, όμως δεν είναι! Ακόμη και τα πιο μικρά παιδιά που δεν έχουν πολλές δραστηριότητες ή δεν πηγαίνουν ακόμη σχολείο, κάποια στιγμή κουράζονται και γκρινιάζουν. Επειδή σε κανένα παιδί, όμως, δεν αρέσει να πηγαίνει για ύπνο, όταν νιώθουν κούραση και δεν αντέχουν άλλο, αρχίζουν να εκνευρίζονται και να ξεσπούν σε κλάματα.

– Άγχος

Μπορεί οι ενήλικες να πιστεύουν πως μόνο εκείνοι δικαιούνται να αγχώνονται για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους και πως τα μικρά παιδιά δεν έχουν λόγο να ανησυχούν για κάτι, όμως δεν είναι αυτή η αλήθεια. Ένα μικρό παιδί μπορεί να νιώσει άγχος απλά και μόνο επειδή είναι ώρες μακριά από τη μητέρα του, ενώ κάποιο άλλο μπορεί να βάλει τα κλάματα λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας για το σχολείο. Στα μάτια του παιδιού ακόμη και κάτι μικρό φαίνεται, πολλές φορές, μεγάλο, κάτι που οδηγεί αρκετά συχνά σε δάκρυα και έντονο στρες.

– Προσοχή

Καμιά φορά, δεν συντρέχει, όντως, κάποιος ανησυχητικός λόγος για το ότι το παιδί μπορεί να αρχίσει να κλαίει. Συχνά, οι γονείς είναι απορροφημένοι τόσο πολύ με τη δουλειά τους ή με άλλες ασχολίες, που τα παιδιά, μέσω του κλάματος, επιδιώκουν την προσοχή τους και προσπαθούν να τους δημιουργήσουν τύψεις και ενοχές για τη συμπεριφορά τους.

– Μέσο εκβιασμού

Σε κλάματα μπορεί να οδηγήσει, επίσης, η άρνηση του γονέα σχετικά με μια επιθυμία του παιδιού, όπως η αγορά κάποιου παιχνιδιού ή η μη πραγματοποίηση οποιουδήποτε χατιριού. Το παιδί, σε μία τέτοια περίπτωση, χρησιμοποιεί το κλάμα ως μέσο εκβιασμού προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του.

Πώς μπορώ να το αντιμετωπίσω;

Πολλοί γονείς δεν ξέρουν ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος αντίδρασης όταν το παιδί τους ξεσπά σε κλάματα. Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι να διατηρούμε πάντα την ψυχραιμία μας! Αν το παιδί διαισθανθεί πως είμαστε θυμωμένοι ή εκνευρισμένοι μαζί του επειδή κλαίει, κάτι τέτοιο θα επιβαρύνει την ήδη τεταμένη ατμόσφαιρα και δε θα μπορέσουμε να το βοηθήσουμε. Αποδεχόμαστε τα συναισθήματα που νιώθει εκείνη τη στιγμή και προσπαθούμε να το ηρεμήσουμε εξηγώντας του πως μόνο έτσι θα λυθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα. Αν το παιδί είναι αρκετά μεγάλο, το παροτρύνουμε να συζητήσει μαζί μας ώστε να βρούμε την αιτία μαζί. Ακόμη κι αν δεν καταφέρουμε να διορθώσουμε άμεσα το πρόβλημα, το παιδί θα εκτιμήσει το γεγονός πως δείξαμε κατανόηση απέναντι σε αυτό που του συνέβη και δεν το αγνοήσαμε.

Υπάρχουν, βέβαια, και περιπτώσεις που, όπως προαναφέραμε, το παιδί χρησιμοποιεί ένα ψεύτικο κλάμα για να διεκδικήσει κάτι που θέλει. Όταν αντιλαμβανόμαστε κάτι τέτοιο, δεν πρέπει να υποχωρούμε αλλά αντιθέτως, θα ήταν καλύτερο να συζητήσουμε μαζί του όταν θα έχει πια ηρεμήσει και να του υπενθυμίσουμε τους κανόνες που έχουμε θεσπίσει ως οικογένεια! Ακόμη, αν αρχίσει να κλαίει ή και να φωνάζει ταυτόχρονα προκειμένου να υποκύψουμε στα καμώματά του, τότε είναι προτιμότερο να αγνοήσουμε το κλάμα του, να του δώσουμε λίγο χρόνο μέχρι να ησυχάσει και ύστερα με ήρεμο τρόπο να καθίσουμε δίπλα του και να του ζητήσουμε να μας εξηγήσει τους λόγους που ξέσπασε με αυτόν τον τρόπο.

Ωστόσο, εάν το παιδί συνεχίζει να κλαίει παραπάνω από αυτό που θεωρούμε φυσιολογικό και δεν μπορούμε να σταματήσουμε με τίποτα το κλάμα του, όσο κι αν το παρηγορούμε κάθε φορά, πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση με τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Στην περίπτωση, λοιπόν, που το παιδί είναι αρκετά μεγάλο ώστε να μπορεί να εξηγήσει τους λόγους που κλαίει, αλλά δεν το κάνει ή δείχνει φοβισμένο, τότε προτείνεται η παρέμβαση ενός παιδοψυχίατρου.

Παιδαγωγός – “Κοινωνία, εκπαίδευση και παιδαγωγική” MSc – Εκπαιδευτικό προσωπικό των ΚΔΑΠ ”Μεγαλώνουμε Μαζί”